اون موقع ها که مدرسه میرفتیم
بعد امتحان ها
از سرنشین هر نیمکتی که صدامون بهش میرسید میپرسیدیم که هی فلانی چند شدی
و با چهار تا جمع و تفریق ساده میتونستیم یه برآورد دقیق از جایگاه خودمون در مقایسه با بقیه داشته باشیم
به همین راحتی خیالمون راحت میشد که خب دیگه جزو ده درصد بالاییم مثلا
حالا بالاتر هر چی میخواد باشه
ما بودیم و عددها
یه ترازو که بیشتر نبود
فکر میکردیم همین جوری اگه پیش بریم
دیگه اون تصویر کامله مال ماست
اون روزا
اگه یکی میومد یکی یکی اسمهامون رو صدا میکرد
بهمون میگفت که ده سال بعد کجاییم
شاید خیلی هامون همون جا دیگه وا می دادیم
حالا فرضا که باهوش تری
مسایل رنیا رو بهتر درک میکنی
ذهنت پیچیده تر شده
رویای تغییر داری
خب بیشتر داغون میشی که
یا میزنه به سرت هی
چرا هیچکی نبود به ما بگه آقا خبری نیست که
آروم بگیر
کلا
