نگرانم

که رویاهایم، رویا باقی بمانند

و من زندگیم را در حسرت تحقق شان سر کنم

و هراسان

که بعد از اینکه به وقوع پیوستند

خاصیت جادویی شان را از دست بدهند و تبدیل به عادت شوند

آقا
یکی بیاد منو بگیره لطفا
هر چی مستر و پی اچ دیه میذارم دم (در؟) کوزه
و هر روز براش غذاهای خوشمزه درست می کنم
به خدا!

من می خوام غافلگیر بشم

اینکه من فقط شبا هوس نوشتنم میاد
و وقتی پست هامو در روشنی روز می خونم، به نظرم مبالغه آمیز میان
معنای خاصی داره؟

کلمات سنگین اند و بی قواره
با هیچ چیدمانی در قالب احساساتم نمی گنجند

رویاهایم نیز آشفته اند، بی انتها و مبهم
درست مثل آخرین خدافظی مان

با کوله باری از ترس و تردید مسیرم را می جویم
و اینبار
سکوت را بر می گزینم

سکوت